Komen jullie ook op visite?

Tot nu toe heb ik één belangrijk element in Friedberg eigenlijk nog niet genoemd en dat is het bescheiden stulpje van onze familie! In de jaren 50 kocht mijn opa een klein stukje land en heeft de rest van zijn helaas veel te korte leven besteed met het bouwen van een eigen huis.

Het is misschien niet voorzien van alle moderne gemakken (zoals bijvoorbeeld verwarming), maar het voelt voor ons allemaal als een thuis. Jullie denken misschien dat mijn familie (de Rottensteiners) al generaties lang in Friedberg woont, maar dit is helemaal niet zo. In dit artikeltje zal ik kort de geschiedenis van de Rottensteiners in Friedberg vertellen en jullie wat meer vertellen over ons huisje!

Toen mijn oma (Maria "Mitzi" Rottensteiner - Bänder) 18 jaar oud was, ging ze als kindermeisje werken bij de familie Grill in Friedberg. Deze familie had destijds een groot warenhuis, waar je kleding, maar ook levensmiddelen en gereedschap kon kopen. Mijn oma komt oorspronkelijk uit een iets grotere stad en toen ze voor het eerst in Friedberg kwam, vond ze het drie keer niks. Volgens de legende heeft ze zeker één maand lang haar koffer niet uitgepakt, omdat ze vastberaden was om weer te vertrekken.

Het moge duidelijk zijn dat ze ondanks die eerste maand, toch is blijven plakken. De liefde zal hier zeker iets mee te maken hebben gehad. Om de moraal van de soldaten tijdens de Tweede Wereldoorlog hoog te houden, worden verschillende brief-schrijf-campagnes georganiseerd. Met name vrouwen worden aangespoord om contact op te nemen met een soldaat en hiermee te corresponderen. Mijn oma doet dit ook en kiest uit een lijst met namen die van haar toekomstige man uit (Anton Rottensteiner). De vonken spetteren blijkbaar van de brieven af, want nog tijdens de oorlog trouwen ze. Voor de wet in Friedberg en voor de kerk in het geboortedorp van mijn opa, Schwarzenbach.

Na de oorlog wordt Oostenrijk nog lang bezet door Rusland, Groot-Brittanië, Verenigde Staten en Frankrijk.  Friedberg werd in eerste instantie door de Russen bezet, die bij vertrek alles van waarde meenamen. De wat coulantere Engelsen namen vervolgens het roer over. In deze tijden van armoe trokken mijn opa en oma in bij de familie Grill. Totdat mijn opa in 1953 een kleine stukje land (toen nog buiten de stad!) kocht.

Hij nam allerlei bijbaantjes aan om spullen voor het huis te kunnen verzamelen en betalen. Zo heeft hij een tijdje in een steengroeve gewerkt om daar de stenen voor de fundering te verzamelen. Toen hij op 47-jarige leeftijd stierf was het huis helaas nog niet af. Mijn oma heeft de rest van haar leven eigenlijk doorgebracht bij de familie Grill en kwam alleen thuis om te slapen. Het huis is dan ook nog precies in de staat waarin mijn opa het heeft achtergelaten... totdat we zo'n 10 jaar geleden zijn begonnen met renoveren.

Het Oostenrijks bouwtempo is erg laag, dus er zijn nog geen spectaculaire veranderingen geweest. Maar toch verandert er ieder jaar wel iets. Zo hebben we de begane grond, de woonlaag, helemaal uitgemest, geschilderd, geschuurd en gelakt. We hebben dat ook zeker niet alleen gedaan, veel vrienden en familie hebben ons al die jaren geholpen!

Langzaamaan begint het steeds meer te lijken op dat droomhuisje dat mijn opa voor ogen had. Ik hoop dat jullie ook eens een kijkje willen komen nemen! Ons huisje wordt op onderstaande kaart (hélémaal onderaan deze pagina) weergegeven met het nummer 1. Je kunt ook mensen in Friedberg vragen naar 'de Rottensteiners', die weten ons wel te vinden!

Als je interesse is gewekt om eens een 'fatsoenlijke' vakantie in Friedberg door te brengen, neem dat gewoon eens contact met me op. Voor een heel schappelijke prijs verhuren we ons huisje. Maar je zult begrijpen dat we dit alleen doen voor mensen die we goed kennen en kunnen vertrouwen!